روبنده را بالا می زنی و با دیدن همسرت گل از گلت می شکفد. سال هایی که در قم دور از او به سرکرده ای، سر رسیده است. اکنون آمده ای که باقی عمر را با هم بگذرانید؛ اما خبر داری محمد بغدادی نزدیک دروازه های سرآبله قم آمده و می خواهد ناموست را ببرد؟ کاش وقتی از کوه پرت می شدی، می مردی تا درد غارت ناموس را تحمل نکنی؛ اما نمی شود. باید بفهمی استبداد رضاخانی فقط دزد ناموس تو نیست، دزد چیزهای بزرگ تر و مهم تر است؛ اما چیست که از حریر در این دنیا برایت مهم تر باشد؟ خوب فکر کن. از پسش بر می آیی.