تحقیقی در راستای شناسایی «حقیقت انسان» در ارتباط با ذات خداوند از نظر «ابن عربی» و «اکهارت» است. بر پایه این نوشتار، ابن عربی واکهارت، یکی پرورش یافته عقلانیت و معنویت اسلام و دیگری رشد کرده در عقلانیت و معنویت مسیحیت، در عرصه بحث از سرنوشت انسان قدم گذاشته اند و خوش درخشیده اند. در نظر این دو عارف، آن گاه که ایستاده بر بام هستی، لب به سخن می گشایند، فرد انسان جدا از انسان الوهی نیست و انسان الوهی نیز از الوهیت فارغ نیست و اصولا این و آنی در کار نیست. نویسنده در این اثر به دنبال نگرش های همگون و زاویه های فکری این دو شخصیت بوده است.