رویکردی قرآنی، روایی و عقلانی در مورد ماهیت معجزه و ویژگی های معجزه است. در ابتدای این کتاب تعریفی لغوی و اصطلاحی از معنای اعجاز صورت گرفته و شرایط و اوصاف آن مانند: خرق عادت بودن، انحصار آن در مورد پیامبران، متوقف بودن تحقق آن بر اذن الهی، حصولی و آموختنی نبودن، مطابقت داشتن با ادعا، تحدی پذیری آن، شکست ناپذیری آن و هماهنگی آن با علوم و فنون متداول بیان شده است. آن گاه تفاوت اعجاز با صنعت و فناوری، کرامت و ارهاص، علوم غریبه و نیز سحر و جادو مشخص شده و مهمترین دلیل بر نبوت پیامبران الهی، آوردن معجزه از سوی آنان عنوان شده است. نویسنده در ادامه به نقد و ارزیابی منکران علمی و عملی معجزه پرداخته و انواع اعجاز و نمونه هایی از معجزات پیامبران الهی را بیان نموده و موانع بهره مندی از معجزه و آثار آن را تبیین نموده است. وی قرآن را معجزه جاودان پیامبر اسلام معرفی کرده و جلوه هایی از اعجاز این کتاب آسمانی و نیز شبهات مربوط به معجزه بودن آن را مطرح کرده و به این شبهات پاسخ گفته است.