در این کتاب به شرح و بررسی «حماسه استالینگراد» پرداخته می شود. نبردِ استالینگراد (تابستان سال 1942–2 فوریه سال1943 م)، یکی از طولانی ترین، مهلک ترین و سرنوشت سازترین نبردهای جنگ جهانی دوم و تمام تاریخ بشر بوده است. در این نبرد ارتش آلمان نازی و متحدان آن به منظور فتح شهر استالینگراد (ولگاگراد کنونی) در جبهه شرقی و جنوب روسیه در عملیات «بارباروسا» به آن یورش بردند که پس از چندین ماه درگیری خونین در 3 فوریه سال 1943 شکست خوردند و فیلد مارشال «فون پاولوس» به اتفاق 2500 افسر عالی رتبه که 24 نفر از آن ها را ژنرال ها تشکیل می دادند و بیش از 100 هزار نفر دیگر تسلیم ارتش سرخ شوروی شدند. با توجه به نبرد شدید تن به تن و حمله مستقیم به غیرنظامیان همانند حملات هوایی از این نبرد به عنوان یکی از بزرگ ترین (2میلیون سرباز) و خون بارترین (1 تا 2 میلیون کشته و زخمی) درگیری های تاریخ بشر یاد می شود. پس از این نبرد، آلمان نازی در جبهه شرقی هیچ گاه نتوانست ابتکار عمل را به دست بگیرد و مجبور شد بخشی از نیروهای خود را برای جبران تلفات از جبهه غربی به جبهه شرقی منتقل نماید.