اثر حاضر، کتابي است در نقد متن و فرامتن شاهنامه‌ فردوسي و پاسخي است به کساني مانند «ادرواردبراون»، «وان گرونبام» و «احمد شاملو» که شاهنامه را صرفاً نظم مي‌دانند. کتاب به خواننده مي‌گويد که هر جا که منابع دست فردوسي را باز گذاشته‌اند، مي‌توان نبوغ روايت‌سرايي و شاعرانگي وي را به حد اعجاب‌آوري ديد؛ به‌ويژه در قسمت‌هاي اسطوره‌اي مانند داستان سياوش و اسفنديار. کتاب با زباني ساده و صريح که مشخصه‌ي مکتب نقدنويسي انگليسي است، به فرم و محتواي شاهنامه نگاه کرده و عناصر زيبايي‌شناختي هنر فردوسي را پيش روي خواننده نهاده است و البته هر جا که به گمانش رسيده عيبي دارد، آن را نيز گفته است.