“حکومت انتخابی” مفصل ترین و منظم ترین رساله ی جان استوارت میل(1806-1873ه .ق) در فلسفه ی سیاسی است که هدف از نگارش آن، باز نمایاندن نتیحه ی تفکرات وی درباره ی بر ترین ساختار حکومت دمکراتیک، بخث درباره ی نظریه ی عمومی حکومت و نهادهای دموکراتیک و نیز بازتاباندن پرورده ترین نگرش های او بر مسایل بنیادین سیاست در عصر خویش، قرن نوزدهم است. حان استوارت میل ضمن ان که هشدار همه ی صاحب نظران سیاسی در باب مخاطرات نهفته در راه دموکراسی را به دقت از نظر میگذراند و همه ی مسایل رویاروی نهادهای دموکراتیک را در معرض اعتنایی بایسته قرار می دهد، حکومت انتخابی یا در حقیقت دموکراسی غیر مستقیم را برترین نوع حکومت می شمارد. وی در تشریح نوع حکومت مطلوب خویش، ابتدا با لاک هم داستان می شود که تحقق دموکراسی جز از راه نافذ بودن رای اکثریت امکان پذیر نیست. ولی به تاکید می گوید که رای اکثریت فقط شرط لازم است، نه شرط کافی ومجلس قانونگذاری که مهم ترین رکن دموکراسی در هر کشور است، هنگامی اصالت که در آن هم اکثریت و هم اقلیت نمایندگان خود را داشته باشند. یک اقلیت فرهیخته همین قدر که فرصت ابراز نظرات خود را داشته باشد، بهترین عامل فراکشیدن سطح معنوی نمایندگان اکثریت و برترین وسیله ی تعدیل تندروی ها و تخفیف هیجانات سیاسی خواهد بود.