کتاب حاضر، پژوهشی است که با تأملی در آثار محققان پیشین و تحلیل نظریات موجود در موضوع طنز و نیز افسانه های حیوانات یا فابل صورت گرفته است. در کتاب ادبیات ایران در ادبیات جهان دکتر امیر اسماعیل آذر، برخی از وجوه مشترک مضمونی دو کتاب افسانه های ازوپ و کلیله ودمنه مطرح شده است که البته وجه طنز را دربر نمی گیرد. همچنین، در برخی از آثار مطرح در حوزه طنز، همچون تاریخ طنز و شوخ طبعی در ایران و جهان اسلام دکتر علی اصغر حلبی، خنده سازان و خنده پردازان عمران صلاحی و طنز و انتقاد اجتماعی در ادبیات پیش از مشروطیت حسن جوادی، افسانه های حیوانات به منزله یکی از شیوه ها و ترفندهای طنزپردازی موردتوجه قرار گرفته است. اما در دو مقاله «طنز و انتقاد در داستان های حیوانات» حسن جوادی و «آفرینش طنز و مطایبه در کلیله ودمنه» نجمه سروری، به طور مشخص، به موضوع طنز در آثاری از نوع فابل در ادبیات فارسی پرداخته شده است.