کتاب حاضر، منبع دست اولی است برای پژوهشگرانی که می خواهند بدانند روزنامه نگاری ایرانی در مقاطعی سرنوشت ساز از تاریخ چطور پیش می رفته و روزنامه نگاران ایرانی در آن مقاطع چه می کرده اند، چه می دیده اند و چه فکر می کرده اند. بلوری در خاطراتش گاهی خود تاریخ را روایت می کند و گاهی پشت صحنه وقایع تاریخی را. گاهی قالب روایتش به گزارش های مطبوعاتی نزدیک می شود و گاهی به پاورقی داستانی با راوی سوم شخص که در آن نیز ید طولانی دارد. حکایت های جذابی نیز نقل می کند از حوادث عجیب جامعه روزهای پیش از انقلاب و گاهی حال و هوای تحریریه ها و شرایط کاری خبرنگاران و اهالی مطبوعات را به تصویر می کشد. و همچنین روایت های بعد از انقلاب را می گوید که چطور آن سنت روزنامه نگاری گسیخته می شود و باز تلاش هایی صورت می گیرد که آن چینی بند زده شود. تنوع در قالب و محتوای این کتاب خواننده را از وضعیت روزنامه نگاری دهه های چهل و پنجاه و بعد از انقلاب مطلع می سازد اما خسته نمی کند.