نوشتار حاضر از مجموعه داستان های فارسی قرن 14 می باشد که در بخشی از داستان می خوانیم: «ناگهان دید که دارد از پله ها سرازیر می شود. دستش را دید که بی اختیار روی در چوبی کشیده می شود. خودش را دید که از میان چند نفری که گرد ضریح بودند راه باز می کند و شانه به شانه عزیزخانم می ایستد…».