پهلوان کچل، یک پهلوان بود با یک گرز هفتاد منی. وقتی صدایش می کردی پهلوان! یکهو باد می کرد… باد می کرد… باد می کرد؛ اگر فیروز که همه کاره خانه بود، فریاد نمی کشید: بابا پهلوان! پهلوان به پا نترکی… باز هم باد می کرد. آنکه نابکار برد، از این در می آمد و از آن در می رفت. دست آخر اگر نمی رفت، مبارک که هم دست راست فیروز بود، هم دست چپش و هم بعد از فیروز همه کاره خانه بود، با یک اردنگی جانانه بیرونش می کرد. یک روز، پهلوان با کبکبه و دبدبه سوار اسبش، کری شد و رفت تا میدانی و حریفی پیدا کند. اینجا و آن جا می گشت و فریاد می کشید…