خردسالان از هر نظر بدن خود را دوست دارند. آن ها به هیچ وجه احساس گناه و خجالت ندارند، و خود را باکسی مقایسه نمی کنند. ما نیز همانند آن ها بودیم، اما در جایی از مسیر زندگی به حرف های دیگران گوش دادیم. کسانی به ما گفتند که به اندازۀ کافی خوب نیستیم و ما شروع به نقد از بدن خود کردیم و به این فکر افتادیم که نقایص و کمبودهایی در آن وجود دارد. اما باید این حرف های بیهوده را کنار گذاشته و به عقب بازگردیم، بدن خود را دوست بداریم، و آن را همان طور که هست، بپذیریم. نگارنده در کتاب حاضر به ما نشان می دهد که چه طور به بدنمان عشق بورزیم و آن را دوست داشته باشیم. کتاب حاوی عبارات تاکیدی شفادهنده ای از قبیل “من ذهنم را دوست دارم”، “من بینی ام را دوست دارم”، “من مچ دستانم را دوست دارم”، “من رودۀ بزرگم را دوست دارم”، “من پوستم را دوست دارم” و… است.