خودشناسی، از اهداف کلیدی روان درمانی است و دوستی با خود پیش شرط دوست داشتن دیگران است، اما خودشیفتگی، خودمحوری و اشتغال مفرط با خود، وضعیتی است که لاجرم بی نصیبی از صمیمیت و ارتباط حقیقی را در پی دارد و فرد را به زندانی درونی محکوم می سازد. «جرمی هلمز» (نویسنده) در این کتاب نمودهای مختلف خودشیفتگی را از عالم ادبیات تا کار روزمره بالینی به تصویر می کشد و می کوشد تا با بررسی خودشیفتگی در گستره ای از افسانه های «اوید» تا آرای «فروید»،
«کلاین»، «رزنفلد»، «کرنبرگ» و «کوهات» روایت جامعه ای از چیستی این پدیده به دست دهد.