نویسنده در کتاب حاضر، کوشیده است ضمن ذکر اصول کلی “خودکاوی”، انسان ها را به تلاش در راستای خودکاوی تشویق کند. به عقیده ی نویسنده، خودکاوی، به شناخت کلی ساختار شخصیت کمک می کند و این شناخت نه تنها به کشف و رشد استعدادهای درونی ای که تا کنون از تجلی بازمانده و به حالتی نیمه مرده درآمده اند یاری می دهد بلکه به رشد و تکامل استعدادها و امکاناتی کمک می کند که می توانند یک شخصیت نیرومند و هماهنگ بسازند. کتاب به یازده فصل تقسیم شده است که مباحثی چون امکان و فایده ی خودکاوی، سهم بیمار در جریان روان کاوی، خودکاوی گهگاهی و… را شامل می شود. نویسنده در باب امکان و فایده ی خودکاوی تصریح می کند که هر روان کاو بر این واقعیت آگاه است ک هرقدر بیمار در جریان روان کاوی و تجزیه و تحلیل با روانکاو همکاری بیش تری داشته باشد، روان کاوی سریع تر، موثرتر و مفیدتر جریان خواهد یافت.