شیخ چشمان خود را بست. همه چیز به رنگ دیگری شد. آخرین صدایی که شنید، صدای اذانی بود که از گلدسته های مسجد می آمد. به آرامی چشم گشود. فاطمه و یاران خود را دید. در آخرین دم شنید که میرداماد می گفت: خورشید، عاقبت در ایران ماند. کتاب حاضر روایتی داستانی از زندگی شیخ بهایی است که با کودکی شیخ در مکتب خانه آغاز می شود و با غروب زندگی وی به سرانجام می رسد. نویسنده ضمن استفاده از منابع و مستندات محکم تاریخی، از خیال و داستان پردازی خویش در نگارش بهره برده است.