ایولین روزی خنک و بادخیز در پاییز مرطوب دوازدهمین سال زندگی اش، توی باغ خانه ی والدینش در لندن، مکتشفی گمشده پیدا کرد. آن مرد در چادر کوچکش زیر پشه بندی چاک چاک و پاره پوره دراز کشیده بود و خیلی قشنگ معلوم بود برای در امان ماندن از شر پشه های آن دور و بر کافی نیست. لباس چرک و پر از لکه های خون و عرق بود و ته ریش خاکستری زبری صورت نزارش را پوشانده بود.