«ولادیمیر واینوویچ»، از برجسته‌ترین طنزنویسان معاصر روسیه است که مضمون بیش‌تر آثارش انتقاد از نابسامانی‌های موجود در شوروی سابق است. وی در نمایش‌نامة «دادگاه ویژه»، قلم خود را متوجة دستگاه قضایی و دادگستری شوروی می‌کند که بنا به رویه‌های موجود در آن، هر شهروند می‌توانست یک مجرم بالقوه قلمداد شود. واینوویچ با استفاده از سنت‌های نیرومند طنز انتقادی در ادبیات روسیه نشان می‌دهد که دستگاه قضایی ناسالمی که اکثر شهروندان را به چشم مجرم و مخالف می‌بیند ممکن است سبب اوضاع ناگواری شود. او انتقاد خود را به دستگاه قضایی شوروی محدود نمی‌کند و با نمایش پدیده‌های منفی اجتماعی مانند جاه‌طلبی، مردم جامعه را نیز در نابسامانی اوضاع مسئول می‌داند. این نمایش‌نامه در سه پرده و با شخصیت‌هایی نظیر «قاضی»، «گارلکین»، «ترخین»، و «وکیل مدافع» قابل اجرا است.