جلد دوم از مجموعه ی حاضر، مشتمل است بر 99 حکایت که هریک گویای لطفی از الطاف خداوندی است. برای نمونه در کتاب چنین روایت شده است: “گویند: وقتی که نمرودیان بیابان وسیعی را پر از هیزم کردند و آن را به آتش مبدل ساختند تا حضرت ابراهیم (ع) را در درون آتش افکنند، آتش آن قدر زیاد بود که پرندگان تا چهارفرسخی نمی توانستند در فضا پرواز کنند. در این میان زنبوری دهانش را پر از آب کرد و بر آن آتش ریخت. جبریل از او پرسید: این مقدار آب چه سودی دارد؟ او در پاسخ گفت: خداوند هرکسی را به اندازه ی قدرتش تکلیف می کند. خداوند عمل زنبور را قبول کرد و او را یعسوب (امیر) زنبورها قرار داد”.