این مجموعه دربردارنده‌ی داستان‌های کوتاه و نوشته‌های پراکنده‌ای است از فرانتس کافکا ـ نویسنده‌ی قرن بیستم در آلمان ـ که به همراه سخنی درباره‌ی کافکا، سال‌شمار زندگی و تصاویری از وی فراهم آمده است. برخی از این داستان‌ها عبارت‌ است از در سرزمین محکومان، یوزفینه‌ی آوازه‌خوان، شرح یک نبرد، مسخ، تدارک عروسی در روستا، مسخ، حکم و بازرگان. گفتنی است در آثار کافکا، اشیا و رویدادها به خودی خود، دلهره‌آور نیستند. آن‌چه مایه‌ی وحشت خواننده می‌شود این است که شخصیت‌های او در برابر آن‌ها بی‌تفاوت می‌‌مانند و همان واکنشی را بروز می‌دهند که در برابر اشیاء و رویدادهای عادی از آن‌ها دیده می‌شود. ماجرای “گور زامزا”، از آن رو وحشت‌انگیز نیست که او یک روز صبح در هیات حشره از خواب بیدار می‌شود. این که او خود دراین حادثه، چیز شگفت‌انگیزی نمی‌بیند، به عبارت دیگر عادی بودن، آن را تا این اندازه هولناک می‌سازد. در داستان “در سرزمین معصومان”، یک افسر، دستگاه پیچیده‌ای را به یک مسافر نشان می‌دهد. دستگاه را به گونه‌ای طراحی کرده‌اند که بتوانند به کمک آن، محکومان را به بی‌رحمانه‌ترین وجهی اعدام کنند. مسافر نسبت به دستگاه علاقه‌ای نشان نمی‌دهد. لحن راوی خالی از هرگونه حساسیتی است و قهرمانان داستان هم‌ هیچ تب‌وتابی بروز نمی‌دهند. مثال دیگر داستان “یوزفینه‌ی آوازه‌خوان” است. در این داستان نامتعارف که از زبان یک موش روایت می‌شود، ماجرای مادی موش آوازه‌خوان به میان می‌آید که با آواز سوزناک خود، احساسات شنوندگان را تحریک می‌کند و از همین‌رو به لحاظ مذهبی، مورد تحسین همگان واقع می‌شود. در این داستان نیز نویسنده چنان لحنی به کار می‌برد که گویی شنیدن داستان از زبان موش‌ها کار هرروزه‌ی خوانندگان اوست.