اگر کسی را که می میرد عمیقاً دوست داشته باشیم، می توانیم باز هم او را نگه داریم. باید از خانه شخص مرده مواظبت کنیم، با سر و صدا در آن راه برویم، درها را باز کنیم، بلندتر حرف بزنیم، بخندیم… در این حالت چراغ به چیزی شک نمی کند، از مرگ باخبر نمی شود و در فانوس خود خفته می ماند. روح در کنار قلبِ خاموش شده کز می کند تا زمانی که غرب سرد شود. به این ترتیب، او هم یخ می زند و سرانجام تسلیم می شود.