مسیحیت را دین ترحم می نامند. ترحم در تضاد با تحریک های قدرت، بخشی ا ست که نیروی احساس زندگی را می افزاید، یعنی افسردگی می آورد. با هر ترحمی نیرویی از دست می رود. نگارنده اشاره می کند که اخلاق و دین درمسیحیت هیچ وجه مشترکی با واقعیت ندارد، یکسره دلایلی کاملا ذهنی و تاثیرات ذهنی (گناه، رستگاری، رحمت، جزا و بخشش گناه) است و برآیندی است بین ماهیت های ذهنی (خدا، ارواح، جان ها)، علوم طبیعی ذهنی، روان شناسی ذهنی و حکمت الهی ذهنی. با این مقدمه، نویسنده ی کتاب که آفریننده ی آثاری مهم و اندیشه های وی دارای تفسیرهای گوناگونی است و هم چنین موضوع آثار وی نقد اخلاق است و چندین اثر دراین زمینه عرضه کرده است، نوشتار حاضر را با هدف نقد مسیحیت و عرضه ی تعریفی صحیح از اصول مسیحیت تدوین کرده است. کتاب دارای شرح مفصلی درباره ی فریدریش ویلهلم نیچه است. سپس متن کتاب ذکر شده، پیش گفتار مترجم و پایان بخش کتاب «نیچه در آیینه اندیشه ی ایرانیان» است .