در سه سال گذشته، تمام کارهای خیاطی خانواده را خودش انجام می داد. تنها چیزهایی که بابا از مغازه ها می خرید، کت و ژاکت هایش بود، اما شلوار، سرهمی، پیراهن، زیر شلواری و پیراهن خوابش را هانا می دوخت. البته به علاوه لباس و زیرپوش های خودش. از الگوهای کاغذی مامان کمک می گرفت و اندازه ها را با سایز آدم ها مطابقت می داد. می توانست کوک زیگزاگی بزند، حاشیه دوزی کند و جا دکمه ها را بدوزد؛ وقتی که حاشیه لباسی را می دوخت یا دور دوزی می کرد، کوک هایش اصلاً معلوم نبودند. با این همه تجربه، مطمئن بود که می تواند لباسی را که خودش طراحی کرده، بدوزد و قصد هم داشت که خیلی زود این کار را بکند.