آنچه جازمین دارزنیک در این اثر روایت می کند و هم زمان به تشریح چند زندگی می پردازد، به لحاظ قواعد داستان نویسی، یک شرح حال خطی ساده و سرراست است؛ اما به مدد همین سادگی و صداقت، کم کم خواننده را مسحور خود می کند و دیگر به او اجازه نمی دهد که کتاب را زمین بگذارد.