«غریب القرآن»، دانش شناخت واژگان دیریاب قرآن است. نشانه های نخستین این دانش را در آغازین سال های نزول قرآن می توان جست. چنانکه «ابن عباس» به عنوان «ترجمان القران»، معانی واژگان قرآن را تبیین می کرد و مفاهیم لغوی آیات را روشن می ساخت. در این کتاب، چیستی دانش «غریب القرآن» و مفهوم شناسی «غریب»، ارائه می شود. سپس با نگاهی به پیشینه غریب پژوهی و گستره آن، غریب پژوهی در لغت نامه های عربی متقدم و متأخر، بررسی می گردد. در ادامه ساختار لغت پژوهی کتاب «تاج العروس» یکی از مهم ترین فرهنگ ها و معاجم جامعه عربی، شرح داده می شود و در پایان، نقش شیعه در پیدایش و گسترش غریب پژوهی، تبیین می گردد.