پژوهشی در زمینه معناشناسی واژگان قرآن و مفردات قرآنی برای دانشجویان علوم قرآنی است. این اثر در دو بخش تنظیم شده است. بخش نخست در نه فصل به مباحث نظری مفردات قرآن اختصاص یافته که جایگاه و نقش این مباحث در تفسیر مورد بررسی قرار گرفته و منابع معناشناسی کلمات قرآن، نقش ترادف، اشتراک لفظی، اضداد، وجوه و نظائر، اشتراک معنوی، چند معنایی، معربات و لهجه های مختلف قبائل عربی در در مفردات قرآن تبیین گردیده است. در بخش دوم کتاب به معناشناسی پنج واژه اساسی، خشیت، ذنب، ظن، سقی و قیامت اختصاص یافته است. در معناشناسی این واژه ها، تکیه اصلی بر فرهنگ عربی و قرآن کریم بوده است به گونه ای که یک دانشجوی کارشناسی ارشد بتواند به صورت روشمند با تامل و دقت در کاربردهای لغوی یک واژه با تکیه بر سیاق آیات مشتمل بر آن واژه به اجتهاد در معنای لغت بپردازد.