نویسنده این کتاب در پی بررسی و ارزیابی مهم‌ترین نظریه‌های مطرح در فلسفه زبان، و سپس در پرتو شناخت آن نظریه‌ها، بررسی و نقد رایج‌ترین نظریه‌های ارائه‌شده درباره چیستی زبان دین است. از این‌رو، در کتاب، دیدگاه‌های فلاسفه‌ای چون «فرگه»، «راسل»، «ویتگنشتاین»، «پوزیتیویست‌های منطقی»، «دیویدسون»،
«کریپکی» و «سرل» درباره مسائلی چون معنایِ معناداری یک جمله، عینی یا ذهنی بودن معنا، رابطه بین معنا و قصد گوینده، رابطه بین معنا و ارجاع، ماهیت ارجاع و نظایر آن، بررسی و ارزیابی می‌شوند. سپس، نظریه‌هایی درباره معناداری یا بی‌معنایی گزاره‌های دینی، بازی‌های زبانی، نمادین بودن زبان دین، معنای حقیقی و مجازی، استعاره، افعال گفتاری، مراد استعمالی و مراد جدی و موضوعات مربوط به آن‌ها، بررسی و نقد می‌شوند تا تصویر روشنی از معناداری و کارکرد گزاره‌های دینی به‌دست آید.