پس از هایدگر اصطلاح «مراقبت / پروا» موردتوجه خاص متفکران در عرصه های مختلف قرار گرفت. در سال 1971 م «میلتون میرآف» از مراقبت سخن گفت. در این کتاب میرآف از مراقبتی سخن می گوید که اگرچه عناصر اگزیستانسیال مراقبت / پروا (ی) هایدگر را در خود دارد؛ اما بیشتر متوجه جنبه های تیماردارانه مراقبت است. به باور او مراقبت کمک به دیگریِ خاص و مشخص برای رشد، بالندگی و تحقق بخشیدن به خودش است، آن هم در مسیری که منحصر به خود اوست. نویسنده در این کتاب می کوشد مراقبت پروا را تعریف کند و الگوی عامی برای انواع روابط مراقبتی ارائه دهد.