نویسنده در کتاب حاضر داستان را به سبکی روان، شیرین و رمزآلود روایت می کند. او احساسات و افکار شخصیت های داستان را خیلی ساده بیان می کند. یکی از برجسته ترین ویژگی های سبک او در این کتاب طنزی پنهان است؛ طنزی که بیشتر تلخ و کنایه آمیز است. او واقعیت و خیال را به هم می آمیزد و از نتیجه گیری درباره آن پرهیز می کند و خواننده را در تعلیق باقی می گذارد. در این کتاب، کلادیو راوی داستان، به کودکی خود بازگشته است؛ دوره ای که تقریباً هم زمان با دوران کودکی خود نویسنده است. روایت های او گزارشی از واقعیت های تاریخی، اجتماعی و سیاسی آن زمان است.