این کتاب مشتمل بر درس گفتارهای «فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ» در باب تاریخ فلسفه جدید است که در سال های 1833 – 1834 ایراد شده است. در این درس گفتارها، شلینگ، مضامینی را در فلسفه دکارت، اسپینوزا، کانت و دیگر فیلسوفان مورد بحث قرار می دهد که حال و هوای انتقاد از ایده آلیسم مطلق هگل و به تعبیری فرو کاستن وجود به مفهوم است.