نویسنده در کتاب حاضر می‌کوشد، معضلی را که ایران و جامعه‌ی ایران در مسیر مدنیت و مدرنیت با آن مواجه است بررسی کند و در این راه، سعی در کپی‌برداری از روش غربی ندارد، بلکه با توجه به شاخصه‌های تاریخی و تمدنی ایرانی، تلاش خود را برای عرضه‌ی راهبردی جدید نشان می‌دهد. در واقع به عقیده‌ی نویسنده، کاربرد دست‌آوردهای مثبت مدنیت و مدرنیسم تنها در پرتوی ارزشهای ملی و سنتی، امکان‌پذیر است. بر طبق این دیدگاه، کتاب به بخش‌های مختلفی تقسیم شده است که مباحثی چون در تکاپوی مدنیت، ویژگی‌های جامعه‌ی مدنی، دشواری گذر به جامعه‌ی مدنی و… را دربرمی‌گیرد. نویسنده در بخشی از کتاب و در باب اتکا به خشونت درنظام‌های سیاسی ایرانی به این مطلب اشاره می‌کند که نظام سیاسی بوجود آمده در این مملک از ویژگی‌های خاصی برخوردار بوده است، چرا که همیشه افرادی سفاک‌ در کمین قدرت بوده‌اند.