«در جست‌وجوی زمان از دست رفته» رمانی چندجلدی اثر «مارسل پروست» ـ نویسندة برجستة قرن بیستم ـ است که ساختاری مثل ساختار خواب دارد. راوی در این رمان گذشته‌ای فراموش‌‌شده را به یاد می‌آورد. اما این گذشته تکه‌تکه زنده می‌شود و در ذهن او شکل می‌گیرد، بدون رعایت ترتیب زمانی که در قبل با یک‌دیگر داشته‌اند. «هارولد پینتر» ـ نمایش‌نامه‌نویس انگلیسی معاصر ـ این اثر را به صورت تلخیص و با همان ساختار موجود در رمان در قالب نمایش‌نامه درآورده و با ایجاز اعجاب‌انگیزی، که از مشخصه‌های بارز هنر او در دنیای تئاتر و نمایش است، بسیاری از صحنه‌های مشهور و حوادث مهم اثر پروست را در این تلخیص آورده است. هرچند که پنیتر این رمان را برای نمایش بازنویسی کرد و در سال 2000 و در تئاتر سلطنتی لندن بر روی صحنه هم برد، اما آن کتاب در این اقتباس نیز ماهیت رمان بودن خود را از دست نمی‌دهد. یکی از ابتکارات پنیتر در این اثر استفاده از ایجازهایی است که بسیاری از صحنه‌های رمان پروست را با «خیال» (ایماژ) نشان می‌دهد، که البته همه نیز به گونه‌ای است که می‌شود آنها را در تئاتر هم بازآفرینی کرد.