تحلیلی ازراهکارها، معیارها و بایسته های اسلامی کردن علوم انسانی رایج است. در ابتدای این اثر ضمن ارایه تعرفی از چیستی علوم انسانی و پیشینه علوم دینی، به نقد انکار اسلامی شدن علوم به ویژه علوم انسانی که بیشتر خاستگاهی غربی دارند، پرداخته شده و نسبت بین علم دینی با علوم روز بررسی شده است. نویسنده در ادامه به تبیین نظریه های غرب ستیزانه و غرب گرایانه در زمینه علوم انسانی رایج در آن پرداخته و ظرفیت های علم دینی به ویژه دین اسلام را در اسلامی کردن علوم انسانی فعلی، مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. وی در این زمینه به نظریاتی همچون: نظریه علم دینی مبنایی، علم قدسی، علم دینی اجتهادی، علم دینی حداکثری، اسلامی سازی معرفت، تأسیس علم دینی، نسبی گرایی در تولید علم دینی و مدل پارادایم اجتهادی دانش دینی اشاره کرده و چگونگی هماهنگ سازی دین اسلام با علوم انسانی غربی را با استناد به نظریات، بررسی نموده و نقدهای موجود در این زمینه را پاسخ داده است.