کتاب حاضر متن سه سخنرانی از “ژان پل سارتر “فیلسوف فرانسوی است که در سال 1965در توکیو و کیوتو ایراد شده است” .سارتر “در این سخنرانی ها تعریفی از خیانت روشنفکران به دست می دهد که تقریبا با نظرات “ژولین بندا “( 1867ـ 1956) نزدیک است .این خیانت ممکن است مربوط به” :کلیت جهانی و ارزش های جاودانه از قبیل :حق و عدالت و آزادی …ولو به خاطر دفاع از نظم و قانون یا میهن باشد یا سازشکاری مصلحت اندیشانه، در هر حالت خیانت به آن کلیت جاودانه است” .”سارتر “در این سخنرانی ها دارندگان تحصیلات عالی در رشته های مختلف را کارشناسان دانش علمی می ماند که اکثریت قریب به اتفاق آنها فرزندان طبقه متوسط (بورژوازی) هستند .البته روشنفکران نیز از میان این کارشناسان برمی خیزند، اما چگونه؟ ساتر پاسخ می دهد” :باید بگویم دانشمندانی که روی شکافتن اتم برای تکمیل سلاح های جنگ اتمی کار می کنند روشنفکر خوانده نمی شوند .آنها دانشمند هستند !فقط همین .اما اگر همین دانشمندان بر اثر وحشت از قدرت تخریبی سلاح هایی که امکان ساخت شان را فراهم می کنند، گرد هم آیند و برای برحذر داشتن افکار عمومی از استعمال بمب اتمی بیانیه ای را امضاء کنندء روشنفکر به شمار می آیند …خلاصه مشخصه روشنفکر این است که از جانب هیچ کس رسالتی ندارد و وضع اجتماعی خود را از هیچ مقامی نگرفته است .فی حد ذاته ـ برخلاف پزشکان و آموزگاران که قدرت حاکم با تصمیم قبلی، آنها را به عنوان ماموران خویش ایجاد کرده ـ محصول هیچ تصمیم قبلی نیست، بلکه ثمره عجیب الخلقه جوامع غول آسا است .هیچ کس او را نمی خواهد و هیچ کس او را به رسمیت نمی شناسد (نه دولت، نه برگزیدگان قدرت حاکم، نه گروه های فشار نه سازمان های طبقات استثمار شده و نه توده ها) .” علاوه بر متن سه سخنرانی سارتر، “مقدمه ای کوتاه از مترجم”، “مقاله ای با عنوان روشنفکر و جامعه از فرانسوا شاتله”، “مقاله ای با عنوان ارزش های روشنفکری از مصطفی رحیمی “و “متن نامه ای از امیل زولا “(رمان نویس مشهور فرانسوی) برای ریاست جمهوری وقت فرانسه با عنوان “من متهم می کنم”، به چاپ رسیده است .