در ستایش فراموشی، کتابی است درباره بخشش و گذشت، اما در سطحی کلان. دیوید ریف، تلاش کرده است تا نشان دهد که ملت ها گاهی می توانند و باید آنچه به لحاظ تاریخی بر سرشان رفته است را فراموش کنند و اراده ای معطوف به آینده داشته باشند. نویسنده، با بررسی نظرات فیلسوفان مهم حوزه یادسپاری و حافظه، یادسپاری و فراموشی را در برابر گذشته و نشان داده که همواره نبایستی به یاد داشت؛ گرچه یکی از اصلی ترین ویژگی های انسان به یادسپاری است و حافظه فردی و جمعی است اما در کنار آن، انسان فراموش کار است.