کتاب حاضر، روایت زندگی زنی 50سالة اروپا دیده است. بهار است و او به تهران آمده و در شهر ساحلی ایران، «رامسر» منتظر میهمان است و او می خواهد قبل از آمدن میهمانان شماره تلفن های سررسید سال قبل را به سال جدید یعنی 83 وارد کند. او سررسید را باز می کند. صفحة حروف الفبای دفترچه را بررسی می کند و با هر حرف، خاطره های خود را از این افراد مرور می کند. دور شدن از کسانی و نزدیک شدن به کسانی دیگر، از خانه به دبستان، از دبستان به دبیرستان، از ایران به خارج، از تجرد به ازدواج، از ازدواج به طلاق، و از خارج به ایران سال های عمر او را تشکیل داده اند. او لحظه های خوش و ناخوش خود را به یاد می آورد. در این کتاب داستان دیگری با عنوان «گذشته ای هست که نمی گذرد» به نگارش درآمده است.