کتاب حاضر، از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول به شرح «خودشهرنگاری» پرداخته شده است. «خودشهرنگاری» نوعی روش تحقیق کیفی است که پژوهشگر و طراح شهر را در ارتباط بی واسطه با فضای شهری قرار می دهد و بهانه ای می شود که از آتلیه ها خارج و در شهر جاری شود. بخش دوم کتاب گزیده ای از تمرین خودشهرنگاری نویسنده در کنار میدان توپخانه است که در قالب پایان نامه تحصیلی در دانشگاه تهران انجام شده است.