کتاب حاضر به بررسی و نقد داستان های فارسی از نویسندگان ایرانی می پردازد. مؤلف در این کتاب نگاهی ویژه به ادبیات زندان دارد و آن را یکی از قوی ترین انواع ادبی جهان در تمام ابعاد هنری از جمله ادبیات منثور و به ویژه رمان و داستان معرفی می کند. این کتاب مشتمل بر 4 فصل بوده که اولین فصل به شرح کلیاتی پیرامون موضوع کتاب اختصاص دارد. در فصل دوم، مؤلف درباره ادبیات زندان در آثار نویسندگان دوره دوم پهلوی توضیح می دهد که عبارت اند از: ابراهیم گلستان، بزرگ علوی، هوشنگ گلشیری، احمد محمود، علی اشرف درویشیان، نسیم خاکسار، غلامحسین ساعدی، رضا براهنی، محمود دولت آبادی، جلال آل احمد، محمد کلباسی، رضا دانشور، ابراهیم یونسی، اصغر الهی، بیژن نجدی، آذین، حسین آتش پرور و دیگر نویسندگان ادبیات زندان. فصل سوم ویژگی های سبکی و نظریه های روان شناسی مطرح می شود. این سبک ها عبارت اند از رمانتیسم، رئالیسم، رئالیسم سوسیالیستی، رئالیسم جادویی، ناتورالیسم، سمبولیسم، سورئالیسم، تمثیل. همچنین نظریه های باختین درباره رمان، سبک مدرنیسم، پست مدرن، جریان سیال ذهن، هرمنوتیک، نظریه هورنای در ادبیات و شناخت روانشناسی ادبیات داستانی زندان، سندرم استکهلم و سندروم لیما و استکهلم در روانشناسی و ادبیات داستانی زندان. در فصل چهارم، مؤلف به عناصری از جمله شکنجه، ترانه، خاطرات و زندان نوشته ها می پردازد.