“ژل دلوز” به همراه فوکو و دریدا از متفکران مطرح فرانسه در عصر حاضر به شمار می آید (وی از دانشمندان برجسته فرانسه پس از جنگ جهانی است). “ابتدای کارش، پژوهش تاریخی درباره فلاسفه ای بود که جملگی خارج از سنت اروپایی، اندیشیده و قلم زده بودند. پس از این بررسی های تاریخی بد که دلوز به کار نگارش آنتی اودیپ و هزار فلات پرداخت. همکار و هم اندیش او در این دو کتاب برجسته، فلیکس گوتاری، یکی از روان کاوان رادیکال فرانسه بود. دلوز که بی شک یکی از چهره های درخشان اندیشه پست مدرن است خود را فیلسوفی تجربه گرا می دانست و عمده کارهای فلسفی خود را در پناه مفاهیمی چون چندگانگی، ناهمسانی، قلمروزدایی، بازقلمروسازی و میل عرضه می کرد. …. گستره پژوهش های او چنان وسیع است که او را گاه به ملاحظه جامعه، خلاقیت و سوبژکتیویته می کشاند و گاه به ادبیات، روان کاوی و هنرهایی چون سینما و نقاشی…. در نوشته های دلوز نمی توان چیزی درباره ماکیاولی، هابز، لاک، یا روسو یافت و حتی هنگامی که درباره فلاسفه ای چون اسپینوزا وکانت قلم زده ـ که خود، آنها را متفکرین سیاسی می داند ـ باز خود را درگیر نوشته های سیاسی آنها نمی کند. دلوز به مسائلی چون ماهیت عدالت، آزادی یا دموکراسی روی نمی کند و رویکرد او به اصول توجهات روال مند از این هم کم تر است”. در این کتاب سعی شده اندیشه های دلوز بررسی و تبیین شود.