«دندان ها» نمایش نامه ای کوتاه است که در زیر لایه های خود طنزی ظریف را به نمایش می گذارد و در خلال ترمیم دندان های بیمار، که «ایمی» نام دارد، می گذرد. دکتر رز در حین ترمیم دندان های ایمی از مسائل مختلف از جمله موسیقی باخ و وقار سبک و پالودگی سبک باخ سخن به میان می آورد. دکتر رز و ایمی در لحظات با هم بودن به نوعی به روان کاوی یک دیگر می پردازند و دکتر رز از رفتارهای بیمار با دندان هایش به شدت عصبانی می شود، گویی دندان های بیمار، کودکان پزشکند.