پس از چند قرن، در دوره ی صفوی بار دیگر حکومتی سراسری در ایران تاسیس می شود که مذهب رسمی آن تشیع است. در این دوره بار دیگر هنر و معماری و فلسفه در ایران مورد توجه قرار می گیرد و آثار بسیاری در این زمینه خلق می شود. شاه اسماعیل صفوی در هشت سالگی، به مقام رهبری طریقت اردبیل و مقام مرشدی می رسد. پیروان این طریقت معتقدند که مرشدشان به طور مستقیم از امامان شیعه به خصوص حضرت علی (ع) دستور می گیرد. آن ها معتقدند که مرشدشان برای انجام یک وظیفه ی دینی قیام کرده و علیه غاصبان حق امامان می جنگد. بر این اساس لشکریان اسماعیل معتقد بودند چه بکشند و چه کشته شوند پیروزند و جای شان در بهشت و در کنار حضرت علی (ع) و فرزندان آن امام خواهد بود. نویسنده در این کتاب به داستان اندیشه در عصر صفوی می پردازد و درباره ی هنر، ادبیات، فقه و صنعت در آن دوره بحث می کند.