تری ایگلتون با تأمل در این که مارکس بیشتر دغدغه تفاوت ها را دارد تا برابری، شرح می دهد که آزادی برای مارکس، مستلزم رهایی از کار دستمزدی است، یعنی نوعی وفور در تولید و فراوانی آن چه به لحاظ مادی ضروری است. ایگلتون، رابطه تولید و کار و مالکیت را ترسیم می کند که هسته تفکر مارکس را تشکیل می دهد. وی، سپس شرح هوشمندانه ای از آرمانشهر مارکس ارائه می کند: جایی که در آن کار خودکار شده است و ساختن سد یا تولید جارختی، همان قدر ابعادی از خود شکوفایی است که مزه کردن هلو یا لذت بردن از یک کوارتت زهی است.