دولت در نخستین نگاه، قدرت حاکم بر یک ملت و سرزمین معین است و در این معنا از قدرت های کوچک و غیرحاکمی که حوزه ی عملشان محدود به زندگی انسان است، مانند قدرت خانوادگی یا قدرت مذهبی، متمایز و قدرتی منحصرا سیاسی است. بنابراین درک معنای دولت، مستلزم توضیح مفهوم سیاست است. در واقع دولت، مسئول اعمال خشونت مشروع بوده و نیز مسئولیت امور امنیتی، قانون گذاری، اجرایی و قضایی را برعهده دارد، اما همیشه به آزادی افراد احترام نمی گذارد و گاهی علیه منافع همگانی اقدام می کند. دولت هم چون بتی مقدس هم ستوده است و هم منفور. گروهی آن را مظهر جنبه ی الهی انسان می دانند و هم چون درمان هر بدی و عیبی آن را گرامی می دارند. در نظر گروهی دیگر دولت با در اختیار داشتن اراده ها وسیله ی سرکوب است و باید به عنوان مسئول اصلی بردگی و بی نوایی انسان با آن مبارزه کرد. دولت با داوری های تندی که برمی انگیزد مفهومی متناقض می نماید. کتاب حاضر به مفهوم دولت از دیدگاه اندیشمندان غربی اختصاص یافته است. این افراد عبارت اند از: آرنت؛ ارسطو؛ بوکانان؛ انگلس؛ هایک؛ هگل؛ هابز؛ لاک؛ میل؛ منتسکیو؛ نیچه؛ نوزیک؛ افلاطون؛ پوپر؛ راولز؛ روتبارد؛ روسو؛ اشمیت؛ توکویل؛ وبر؛ و ویل.