مقایسه ای بین رویکردهای رشد و توسعه و مبانی پیشرفت و نوسازی اقتصادی و علمی در مکتب اسلام و غرب است. در این اثر وجوه اشتراک و افتراق رویکرد نوسازی قدیم (تکاثری) و رویکرد توسعه اسلامی (کوثری) و نیز الگوی توسعه در سیستم فکری و فرهنگی اسلام و غرب، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. از نظر نویسنده در هر دو رویکرد فوق بر انباشت ثروت اتفاق نظر وجود دارد ولی در رویکرد کوثری ضمن پذیرش انباشت ثروت، بر توزیع موازی آن بین گروه های هدف تأکید صورت گرفته ولی در رویکرد تکاثری چنین تأکیدی بر توزیع عادلانه ثروت وجود نداشته و در نتیجه چنین توسعه ای همراه با توسعه فقر و نیز بی توجهی به ابعاد مختلف انسان خواهد بود در حالیکه در توسعه کوثری علاوه بر توسعه اقتصادی و مالی، رشد عدالت، فقرزدایی، ایجاد رفاه عمومی و توجه به معنویات به صورت همزمان به وقوع خواهد پیوست. در همین راستا نویسنده به شاخص های مهم توسعه و پشرفت در اسلام و غرب اشاره نموده و لزوم توجه به محرومان جامعه و خرد نشدن آنان در لای چرخ دنده های توسعه را مورد تأکید اسلام دانسته است.