کتاب حاضر را “نورمن مالکوم” ـ فیلسوف و یکی از دوستان نزدیک ویتگنشتاین ـ در سال 1990 و با انگیزه تفسیر این جمله از ویتگنشتاین که “من نمی توانم مسائل را از نظر گاه دینی نگاه نکنم” نوشت. “بر مبنای این تفسیر منظور ویتگنشتاین از مسائل، انواع فلسفی آن بوده است که در کتاب پژوهش های فلسفی با حیرت ها و آشفتگی های ناشی از آن درگیر شده بود. در بخش دیگری از کتاب، مالکوم به توصیف ویژگی های باور دینی از نگاه ویتگنشتاین می پردازد”. بخش پایانی کتاب به نقد بررسی “پیتر وینچ” از تفسیر مالکوم اختصاص دارد. مالکوم در بخشی از کتاب خویش چنین می گوید: “ویتگنشتاین اندیشه های دینی بسیاری داشته است. اما اندیشه های دینی او در زمینه ای که مفصلا به مسائل فلسفی پرداخته است، ظاهر نشده اند. پس به نظر می آید هنگامی که از نگریستن به مسائل فلسفی از نظرگاه دینی سخن می گوید، منظورش این نیست که آنها را به مثابه مسائل دینی در نظر می گیرد، بلکه منظور این است که مناسبت یا مناسبت هایی میان اندیشه او درباره فلسفه با آن چه مشخصه اندیشه دینی می باشد وجود دارد”.