این رمان اسپانیایی، روایتِ اول شخص نویسنده ای است که از همکاری اش با کلیسایی کاتولیک در گواتمالا می گوید. او در این همکاری سه ماهه وظیفه دارد گزارش 1100صفحه ای کلیسا از جنایات ارتش این کشور و کشتار و شکنجه ی هزاران روستایی سرخ پوست در جنگ داخلی را ویرایش کند. از همان ابتدا، راوی عمیقا تحت تأثیر شاعرانگی شهادت های شفاهی بومیان که در این گزارش ثبت شده، قرار می گیرد؛ به طوری که کم کم تمام فکر و ذکرش جملات شعرگونه ی سرخ پوستان جان سپرده می شود. راوی درگیر با پارانویا و وسواس فکری است و ویرایش این گزارش به طور جدی سلامتی او را به خطر می اندازد. با وجود این، خطر بزرگ تری انتظار راوی را می کشد… .