در آغاز، قصه‌گو بود و کودک شنونده. بعد کتاب کودک بود کودک خواننده. با کتاب کودک، آموزگار آمد تا به کودک در خواندن و فهم کتاب یاری کند و کتابدار آمد تا به آدم‌بزرگ‌ها در انتخاب کتاب کمک کند. بعد، آدم‌بزرگ‌ها به کتاب کودک علاقمند شدند و با این علاقمندی بود که منتقدان آمدند تا دربارة کتاب حرف بزنند و نظریه‌پردازان آمدند تا دربارة منتقدان، کتاب و خوانندگان سخن بگویند. پس نظریه و نقد ادبیات کودک، دست در دست ادبیات کودک، همچون رشته‌ای نظری، راه تکامل پیموده است. نویسنده در کتاب حاضر تلاش کرده است تا مجموعه مقالات کلیدی موثر در رشد نظریة ادبیات کودک را گردآوری کند. وی در این مجموعه برخی از دستاوردهای نظری را ارائه داده که هم از درون و هم از بیرون قلمرو ادبیات کودک با مخالفت‌های فراوانی روبه‌رو بوده‌اند.