داستان منظوم و عاشقانه عطار درباره عاشق شدن رابعه به بکتاش زندگی رابعه را با افسانه می آمیزد و سرآغازی برای سرودن و نوشتن های مکرر درباره زندگی او می شود. رابعه که به زینت عرب شهرت دارد فرزند کعب خضداری، حاکم بلخ، است. از کودکی مشق رزم و ادب می آموزد و همین ویژگی ها خیلی زود او را شهره می کند. چنان که مشهور است رابعه نخستین شاعر پارسی است، اما در گذر زمان چند بیت از او بیشتر به جای نمانده است. شیخ فریدالدین عطار نیشابوری و رضاقلی خان هدایت هر دو داستان عشق رابعه و بکتاش را به نظم کشیده اند؛ و بسیاری دیگر نیز در منابع مختلف به صورت مختصر به رابعه و شعرهایش اشاره کرده اند. در بخشی از این داستان می خوانیم: خواب با هیاهوی صبح از چشمان رابعه پرید. اتاق به نگاه دختر، پاره ای بود جدا از جهان. چنان که سرش در آب باشد و صدای بیرون را بشنود، اما درون آب دنیایی دیگر باشد. این اتاق تمام رابعه بود. قدری دیگر اما خواب از درون گوش هایش پر کشید و کم کم صدای رفت وآمد آدم ها را در راهروهای کاخ شنید. جنب وجوششان برای مراسمی به تخت نشست حارث به جای پدرش کعب، شنیده می شد.