رساله‌اي درباره طبيعت آدمي اثر «ديويد هيوم» يکي از مهم‌ترين متون کلاسيک فلسفه غربي است که محتواي آن عموماً در قرن بيستم مورد التفات جدي فلاسفه قرار گرفته است. اين کتاب نه‌تنها کانت را از خواب جزميت بيدار مي‌کند بلکه فلسفه تحليلي معاصر را نيز کاوش مي‌کند. اين يافته نشان مي‌دهد که علوم شناختي جديد تا حد زيادي در تطابق با يافته‌هاي هيوم قرار دارد. موضوعات مورد بحث در اين کتاب «تکبر و تواضع»، «دوست داشتن و تنفر» «اراده»، «فضايل و رذايل طبيعي و تصنعي» است.