با نگاه به تاریخچۀ طولانی مطالعات ارتباطات انسانی درمی یابیم که مقولۀ ارتباط غیرکلامی نادیده گرفته شده است. در تعریفی جامع می توان گفت: ارتباطات غیرکلامی به دامنۀ وسیعی از پدیده ها اطلاق می شود که حوزۀ گسترده ای را دربرمی گیرد؛ از بیان چهره ای و اشارۀ اندامی تا مد و نمادهای وضیعتی؛ از رقص و نمایش تا موسیقی و لال بازی؛ از جریان تاثرانگیز تا جریان ترافیک؛ از حیطۀ قلمروجویی حیوانات تا عهدنامه های سیاسی؛ از ادراک فراحسی تا رایانه های قیاسی؛ و از بلاغت مرتبط با خشونت تا بلاغت مربوط به پای کوبی های نخستین. کتاب حاضر به عنوان منبع درسی برای رشته های ارتباطات و روزنامه نگاری تدوین شده و فصول آن بدین قرار است: فصل اول با عنوان “ارتباطات و رفتار غیرکلامی” به تفاوت، تشابه، تمایز، تعمد و دیگر پیامدهای این پدیدۀ علمی اختصاص یافته و در فصل دوم با عنوان ظاهر فیزیکی و فصل سوم با نام اشاره و حرکت به دو بعد متفاوت رفتار غیرکلامی توجه شده است. در فصول چهارم تا هفتم چند موضوع اعم از: رفتار چهره و چشم، رفتار آوایی، فضا و قلمروجویی مطمح نظر قرار گرفته است. بساوایی و ارتباطات، محیط زندگی و محیط فیزیکی و تاثیر آن بر انسان ها و زمان، ارتباطات و نزدیکی، ارتباط غیرکلامی زن و مرد، رئیس و مرئوس، معلم و شاگرد، و ارتباطات میان فرهنگی از دیگر موضوعات کتاب است.