کتاب حاضر در تاریخ ادبیات آلمان نخستین داستان تراژیک مدرن است؛ داستانی عاشقانه که در آن جدال نیکی و بدی و پیروزی ریاکارانه‌ی بنیاد بد نیست که مرگ غمبار قهرمان آن‌ را رقم می‌زند. اندیشه‌ی وحدت وجود، نگرشی که گوته در پیروی از باروخ اسپینوازا، فیلسوف متاخر خود، داشت در عمده‌ی آثار او ـ از شعر تا نمایش‌نامه و رمان ـ بازتاب‌هایی روشن می‌یابد. نگاه وحدت وجودی در این اثر، نیک و بد را به جای رودررویی با یک‌دیگر به درون روابط پیچیده‌ی ذهن فرد و اجتماع می‌برد. این تراژدی که از عملکرد گناه و عامل شر خالی است، اثری پیشگام در مبارزه با کهنه‌اندیشی قرون وسطایی و به راه‌گشای فکری انقلاب بزرگ فرانسه شمرده می‌شود. این رمان در قالب مجموعه‌ای از نامه‌ها، بزرگ‌ترین، پردامنه‌ترین و جنجالی‌ترین موفقیتی بود که گوته در سراسر عمر خویش کسب نمود. این حقوق‌دان فرانکفورتی بیست و چهار ساله بود که اثری کم‌حجم، پراحساس و محدود به دنیای جوانی را نوشت. این اثر که قهرمان آن وجودی مستقل از نویسنده یافته و برای خود سنخی اجتماعی، نوعی “درویش غربی” شده است، در سال 1774 انتشار یافت و زمینه را برای پیدایش مقوله‌ی تازه‌ای از داستان‌نویسی فراهم ساخت که یکی از اهداف عمده‌اش آسیب‌نگاری روان‌های رنجور است. توفیق عظیم‌ ورتر در آلمان و سپس سراسر اروپا و حتی جهان در قالب چاپ‌ها و ترجمه‌هایی پی‌در پی حتی به زبان چینی آن هم در زمان کوتاه در عرصه‌ی ادبیات رویدادی تاریخی است. این اثر در سال 1303 توسط نصرالله فلسفی در ایران به فارسی برگردانده شد و اینک ترجمه‌ی دیگری از آن در قالب کتاب حاضر به چاپ رسیده است.