«NLP»، «برنامه ریزی عصبی ـ کلامی» توسط «ریچارد بندلر» و «جان گرایندر» در سال 1975 به عنوان مجموعه ای از اصول و مدل ها برای توصیف رابطه بین ذهن (عملکرد اعصاب) و زبان (کلامی و جسمی) و چگونگی تاثیر آنها (برنامه ریزی) بر روی عملکرد شناختی و رفتار مطرح شد. روش های به کار رفته در NLP شامل شیوه های شناختی بازسازی رفتاری و خلسة هیپنوتیک هستند. روش درمانی میلتون اریکسون تلفیقی از روش های روانکاوی و درمان شناختی در چهارچوب NLP است که طبق آن می توان با استفاده از تغییر شناخت واره های ناخودآگاه، تغییراتی را در حوزة ذهن خودآگاه پدید آورد. همچنین این کتاب مفاهیم و دیدگاه های اریکسون، فروید و آلبرت آلیس از زبان را ترکیب کرده و آنها را در چهارچوب NLP توضیح می دهد.